วันจันทร์ที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ชีวิตประจำวันประจำวันที่วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ.2552



18 ตุลาคม พ.ศ. 2552






วันนี้เป็นวันตานก๋วยสลาก ของทาง ชุมชนบ้านใหม่ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ไปต้องช่วยพ่อแม่ทำงาน ถึงแม้จะไม่ได้ไปเที่ยวแต่ก็ไม่เป็นไร ช่วยพ่อแม่ทำงานก็สนุกไปอีกแบบหนึ่ง แล้วก็โชคดีที่ไม่ได้ไปงานตานก๋วยสลากเพราะเกิดเหตุการณ์ที่น่ากลัวเกิดขึ้นกับเด็กหมู่บ้านของดิฉันได้ตกรถเหตุเกิดคือครูขับรถชนเสาไฟฟ้าอย่างแรงเด็กจึงกระเด็นออกจากรถขาหัก เลือดไหลออกจากหัวหรือกระดูดร้าวถูกส่งไปโรงพยาบาลในตัวเมืองของลำปางอาการหนักมากเป็นตายเท่ากันฉันถือว่าโชคดีที่ไม่ไปเพราะงานไหนที่เพื่อนชวนไปก็ไม่ค่อยได้ไปเหตุที่ไม่ได้ไปเพราะกลัวเกิดอุบัติเหตุ


ปิดเทอมนี้มีทั้งเรื่องดีและเรื่องที่ไม่ดีที่ฉันไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้น และฉันว่าปิดเทอมก็ไม่ใช่ว่าจะได้หยุดพักตลอด ฉันต้องช่วยพ่อแม่ทำงานเกือบทุกวันปิดเทอมก็ไม่เหมือนปิดเทอม แต่ก็เหลืออีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมอีกแล้วเวลาช่างเร็วจริงๆเปิดเทริมก็ดีเหมือนกันจะได้เจอหน้าเพื่อนซักทีจะได้ไม่เหงาเหมือนอยู่ที่บ้านแล้วเปิดเทอมมาฉันจะต้องทำคะแนนให้ดีกว่าตอนเทอม1และจะต้องขยันกว่าเดิม

ชีวิตประจำวันประจำวันที่วันที่ 14ตุลาคม พ.ศ.2552






14 ตุลาคม พ.ศ. 2552






ตื่นเช้ามาวันนี้ตื่นเต้นมากๆเพราะวันนี้ถือเป็นวันสำคัญของฉันคือที่โรงเรียนได้นัดประชุมผู้ปกครองแล้วพร้อมรับไปรับใบป.พ.6 ที่ครูที่ปรึกษาฉันตื่นเต้นมากรอดูคะแนนที่จำได้ว่าเราจะทำได้ดีขนาดไหน จะดีขึ้นหรือย่ำแย่ลงในเทริมนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยเพราะรู้ว่าตัวเองยิ่งโตยิ่งขี้เกียจจึงชอบกังวลเรื่องการเรียนอยู่ตลอดแต่ฉันก็พยายามส่งงานครูทุกงานแม้จะดีบ้างหรือแย่สุดๆไม่เว้นแต่วิชาคอมพิวเตอร์ฉันส่งทุกงานแม้บางครั้งส่งไม่ทันก็หาเวลาไปส่งเองเพราะวิชานี้ฉันชอบมากและเรื่องเข้าเรียนฉันก็ไม่เคยขาดเรียนสักครั้งเข้าเรียนทุกคาบ พอได้ดูผลคะแนนในใบป.พ.6 ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเปิดดูแล้วฉันลองเอาผลการเรียนในเทริมแรกนี้มาเทียบกับตอนม.1และม.2 แล้วผลออกมาว่าดีกว่าเดิม แล้วปีนี้ครูก็ไม่ได้ติเรื่องความประพฤติมีแต่ตอนม.1เท่านั้นที่ครูติเรื่องเดียวว่ากลุ่มของฉันพูดมากไปหน่อย

ชีวิตประจำวันประจำวันที่วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ.2552



9 ตุลาคม พ.ศ. 2552




วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2552 วันนี้เป็นวันศุกร์อากาศก็ค่อนข้างดีตอนเช้าคลื้มๆนิดหน่อยแต่ตอนสายๆก็ร้อนมากวันนี้ฉันได้ออกเดินทางอีกแล้วฉันได้ไปเที่ยวบ้านสามีของน้าที่จังหวัดแพร่ตอนนั่งรถไปก็น่าเบื่อพอไปถึงน้าก็พาฉันไปไหว้พระที่วัดอะไรไม่รู้จำชื่อไม่ได้แต่ไปที่นั่นแล้วรู้สึกปลอดโปร่ง สบายใจเมื่อได้ไปไหว้พระที่วัดพอถึงตอนบ่ายสามโมงก็กลับบ้านแล้วระหว่างทางกลับบ้านแวะไปเที่ยวที่ก้วนพะเยาซักพักที่นั่นสวยและคนก็เยอะมากไปเที่ยวครั้งนี้สนุกจริงๆพอเที่ยวเสร็จก็กลับบ้านแต่สิ่งที่ฉันไม่ชอบที่สุดคือการที่นั่งรถไปไหนมาไหนนานๆเพราะทำไห้ฉันเบื่อเป็นประจำ

ชีวิตประจำวันประจำวันที่วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ.2552

4 ตุลาคม พ.ศ. 2552





วันนี้ก็เป็นวันอาทิตย์ตื่นมาฝนเริ่มตกปรอยๆไม่ตกมากเท่าไร ฉันตื่นแต่เช้าเตรียมตัวส่งน้าไปโรงพยาบาลที่ในเมืองหลวงของจังหวัดลำปางก็คือจังหวัดที่เราอยู่นั่นแหละพอจะไปขึ้นรถฝนก็ดันตกมาหนักมากแต่ก็ยังโคดีที่ไปขึ้นรถทันเวลา ออกรถไปประมาณ 7.30 น. ไปถึงก็ประมาณ 9.00 น. พอไปถึงที่โรงพยาบาลฝนก็หยุดตก ในเมืองหลวงของลำปางไม่เหมือนที่บ้านเราหรอกไปกี่ครั้งอากาศก็ไม่ดีเหมือนบ้านเราเพราะที่นั่นคนเยอะและมลพิษก็มากหายใจไม่ค่อยสะดวกตอนกลางวันหลังกลับจากโรงพยาบาลก็ไปทานอาหารแล้วก็กลับบ้าน

ชีวิตประจำวันประจำวันที่วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2552

1 ตุลาคม พ.ศ. 2552

วันนี้ก็เป็นต้นเดือนตุลาคมแล้วก็อยู่ในช่วงปิดเทอมด้วยปิดเทริมมาซักประมาณ2อาทิตย์กว่าๆตื่นมาอากาศในตอนเช้าไม่ค่อยจะดีนักเพราะฝนตกจึงไปไหนไม่สะดวกพอแปลงฟันอาบน้ำเสร็จก็เข้าครัวทำอาหารทานในตอนเช้าแล้วเวลาตอนเช้าๆฉันชอบดูข่าวเช้าสนุกมากข่าวแต่ละวันมีแต่ข่าวฆาตกรรมทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็น ฆ่าข่มขืน ฆ่าลักทรัพย์ หรือจะเป็นฆ่าปิดปาก และก็ยังมีอีกข่าวหนึ่งที่ฉันไม่ค่อยจะชอบที่สุดก็คือข่าวการเมืองเพราะดูยังไงก็ไม่เห็นจะลงรอยกันซักที และวันนี้ทั้งวันไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยฝนก็ตกไม่มีวันหยุดจึงช่วยแม่ทำงานบ้านแทน ฉันว่าเวลาได้ช่วยงานใครแล้วรู้สึกว่าเราก็ขยันเหมือนกัน พอไม่มีอะไรทำฉันก็มาจดบันทึก ว่าชีวิตประจำวันฉันได้ทำอะไรไปบ้างไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างและวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันเริ่มจด